Dood & Verderf – december 2019: Vredehammer, Blood Incantation, Efteling-blackmetal en Metallica-klonen

Dood & Verderf

Het einde van het jaar! De duisternis is gearriveerd! Het einde is gestart! Daarom in dit uur Dood & Verderf veel, veel deprimerende, gitzwarte metalreleases uit alle hoeken van de wereld. Plus: de Zwaar Aanbeloven-tip van Zware Metalen, het niet te missen Buiten In Baroeg-concert, en een dubbele haatplaat, omdat twee artiesten proberen iets toe te voegen aan Metallica’s Master Of Puppets.

Vredehammer - Aggressor (Viperous)

Het is nog wachten tot maart 2020, maar dan heb je ook wat. Dan verschijnt Viperous, het nieuwe album van het Noorse Vredehammer, een band die het dianegatief vormt van alles wat kut is aan Amon Amarth. De eerste single, Aggressor, is namelijk net zo soepel als al dat suffe vikingwerk van Amon Amarth, alleen dan met echte ballen, echte agressie, echte grunts en echte riffs. En die drummer he! Die drummer! Mijn god. Dat lijkt me zo’n jongen die je elke minuut weer een lijn speed bij moet voeren.

(en ja, de trouwe luisteraar weet dat ik precies 2 jaar geleden met een soortgelijke intro startte, toen bracht Vredehammer het nog altijd geweldige ‘Suffocate all light’ uit)

Wednesday 13 & Calico Cooper - Films (Necrophaze)

Wat? Is dit níet Gary Numan met Cars? Nee, dat is het niet! Maar je zit er vlakbij, want het is wél een cover van Gary Numan, alleen dan van ‘Films’ uit 1979. Laat dat je associatiepret niet drukken: ik weet met bijna 100% zekerheid dat Gary Numan (en dus ook Wednesday 13 & Calice Cooper, de artiesten die deze track hebben gecovered) gewoon het akkoordenschema van Cars achterstevoren heeft afgespeeld om tot het idee voor ‘Films’ te komen. Of omgekeerd, want Cars kwam tegelijkertijd uit.

Afijn. Die Wednesday 13 is een soort van Alice Cooper-kloon, en het is dus niet helemaal verwonderlijk dat de dochter van Alice, Calico (I see what you did there!), mee mag zingen (hoewel ze hooguit 4 woorden te horen is).

Zwaar Aanbevolen

Blood Incantation - Slave Species Of The Gods (Hidden History Of The Human Race)

Allemachtig. Wat Billie Eilish is voor de popmuziek, dat is Blood Incantation voor de deathmetal: de redder, de verlosser, de revelatie. Werkelijk waar elke zelfverklaarde deathmetalrecensent kwam woorden, bloed en zwavel tekort om te beschrijven hoe Belangrijk en Goed en Langverwacht Hidden History Of The Human Race is.

Sterker nog: zelfs het online magazine Zware Metalen stapt van zijn traditie af om in Dood & Verderf een kleine band de broodnodige aandacht te geven, en voor de grote deathmetal te gaan.

Want, schrijft redacteur Michiel Hoogkamer: “Soms weet je niet eens dat je – in dit geval al lang – naar iets op zoek bent tot je er tegenaan loopt. Die ervaring had ik toen ik nietsvermoedend op ‘play’ drukte voor de eerste luisterbeurt van het tweede album van kosmische deathmetalband Blood Incantation. De eerste dertig seconden deden me verbijsterd naar de geluidsapparatuur kijken: Morbid Angel ten tijde van Altars Of Madness in een moderner geluid! Meesterlijk Sandovaliaans drumwerk (Pete Sandoval is de drummer van Morbid Angel - red.), snel wisselende ingewikkelde patronen en gierend geniale duikbomriffs. Het zijn dertig ongebreideld agressieve/primitieve seconden die de haren overeind doen staan en zelfs wat kriebel in de borstkas geven. Briljant!

Maar, zoals ze bij Tell Sell zouden zeggen: ‘er is nog veel meer Jim!’. ‘Slave Species Of The Gods’ ontvouwt zich als een afwisselende én pakkende song. Ja, we horen een onverwachte combinatie van smaakvolle spaceleads, knisperfrisse thrashriffs en loodzware basdrops, maar nergens hebben we het gevoel dat de band dit doet om te ‘showboaten’.”